Czcigodny boże, władco wiosny, który złotą
Dzierżysz w prawicy tarczę, młodością potężny,
Serce podziwiać każe bezmierne twe dary,
Które rozdajesz hojnie, mrozy przeganiając!
Oglądam w ten kwietniowy dzień przyjemnie ciepły,
W niebo zwróciwszy oczy, ptactwo, co z Wyraju
Powraca i dla ciebie pieśń niebiańską śpiewa,
Gdy wśród niw zbożorodnych przechadzasz się dumnie –
Wszystko szepce twe imię, twoje czci zwycięstwo…
Niby w śniegu spisane, niech stopnieją kłamstwa
W promieniach tarczy złotej, co błyszczy wysoko –
Wiecznie nie będą cienie nad ziemią zalegać,
A niezłomnie wyryte wspomnienia nie zginą…
Tego świtu wyglądam, panie Wołogoszczy,
Pozdrawiam twoje imię, grodu Brzeżan stróżu.
Słowianie i Słowianowierstwo 