Błogosławieństwo wiosny już jest z nami, cudną równonoc oglądać będziemy Marzanna do snu ułożona pieśnią Swaroga i Jaryły, odegnana daleko poza widzialny i niewidzialny świat Jaryle, co dzierżysz w ręku snop żyta i pszenicy, co dzierżysz w ręku głowę – niech twe rodzące się kwiaty i liście dębów, klonów, wierzb i brzóz dotkną powietrza, by … Czytaj dalej Jare Święto – Lancor
wiersz
Dla was, welesowe dzieci – wiersz
Zawiał wiatr, huknęły lasy, gdzie dębowe stoją gaje, sierp miesiąca błysnął srebrem, słychać pieśni nadchodzące. Śród kurhanów spieszą ludy, guślarz między groby staje, dziś za dusze modły wznoszą, tam, do Nawii spieszno mknące. Duch guślarza wszelki słucha, ten zaś hołdy inkantuje, lud ofiary, krwią zbroczone niesie z ptactwa i zajęcy, oraz zioła i owoce, z … Czytaj dalej Dla was, welesowe dzieci – wiersz
Życzenia na Szczodre Gody
Jeden - dwa sen i mak trzy i cztery miody leję pięć i sześć grzyb nie śmierć siedem - osiem łusek krocie dziewięć - dziesięć kołacz piecz się zanim kołacz się upiecze... w sercach ciszy maku ziaren złota miodu słodkich dziatek mocy lasów nieprzebytych dobrych myśli jezior czystych darów słów i darów wszelkich światów bliskich … Czytaj dalej Życzenia na Szczodre Gody
Dobroć Leszego – Świt Historii
Patrzcie najdroższe, oto jest ciało. Patrzcie co dzierży! Złamana gałąź! Domu naszego szanować nie chciał. Zabity został, tak rzekła więźba. Zbliżcie się wszystkie ptaki, owady, największe robaki, najmniejsze szkraby. Lisy i kuny, myszy w swych norach, wszystkie pragnące mięsa smakować. Posilcie się dziatki człowiekiem lichym, drążcie, smakujcie sam do was przybył. Woda z truchła niech … Czytaj dalej Dobroć Leszego – Świt Historii
Sasza Aleksandra -Mir na chwałę Bogów
Wiersz z 30 lipca 2016 roku napisany przez Saszę Aleksandrę Na silnych barkach mężczyzn i w ciepłych uściskach kobiet Poniesiemy wolę przodków, zapalimy ich święty ogień Zachowamy mądrość prastarą w szumie dębów i szeptach strumieni I wzniesiemy ręce ku niebu, stojąc boso na wilgotnej ziemi Z pokorą, ale bez strachu zwrócimy ku słońcu twarze Pokażemy … Czytaj dalej Sasza Aleksandra -Mir na chwałę Bogów
Światowid – wiersz z poematu Miłość Bogów
Pisany ongiś językiem, znaczy z roku 1859. Zkąd te grzmoty i te wiry? Wśród srébrzystéj gwiazd zamieci, Przez ciemnice i szafiry, Przez płonących sfer miljony, Przez pienistą światów toń, Kolosalny, nieścigniony, A radosny, skrząco-oki, Nad burzami we mgle leci, Leci biały jak obłoki, Leci grzmiący jak potoki, Koń! Mléczna droga, niby grzywa, Z jego szyi … Czytaj dalej Światowid – wiersz z poematu Miłość Bogów
Modlitwa swadziebna do Swaroga
Swaroże tych dwoje ludzi Pragnie swe losy złączyć W smutku cierpieniu trudzie Póki ich czas się nie skończy W szczęściu i wszelkiej radości We wszystkich kolejach życia Chcą trwać we wspólnej miłości Ich małżeńskiego pożycia Dziś swadźba ich się odbywa Połącz Swarogu ich losy Niechaj im gwiazda szczęśliwa Świeci po wszystkie czasy Niechaj się darzy … Czytaj dalej Modlitwa swadziebna do Swaroga
Sobótkowa kąpiel – Ryszard Danecki
Czuję ciała mojego granicę - powierzchnię formy płynnego odlewu: tylko głowy zanurzenie jeszcze... Pod niebieską, marszczoną satyną - posągi stłoczone ciasno: odlewy nagich topielic, wokół łodygo nenufaru włochaty dzikus przekłuwa ościeniem leszcza, młody parobczak potajemnie kostki nóg kąpiącej się dziedziczki trzyma, poronionego niemowlęcia ciało; posągi stłoczone ciasno - tysiąc skłębionych odlewów samych wczasowiczów z ostatniej … Czytaj dalej Sobótkowa kąpiel – Ryszard Danecki
Święty dąb – Ryszard Danecki
Ja żyję inaczej, moi mali bracia - wysoko ponad lasem mój pień ogromny! Mówią: drzewa samotne wiatr przewraca. Mówią: w drzewa samotne biją gromy. I niech mnie nagła burza złamie na pół, i niech gromy biją we mnie ulewą: stąd widzę horyzont - i wschód, i zachód, wy - tylko sąsiada z prawej i z … Czytaj dalej Święty dąb – Ryszard Danecki
O Dziwożonach – Seweryn Goszczyński
Odwieczne podanie głosi, że w Tatrach przebywają złośliwe istoty żeńskie, zwane Dziwożonami, które kładły na głowę czerwoną czapeczkę z gałązką paproci. Zabierały one nieraz matkom dzieci, dlatego szerzyły postrach między góralkami. Porywały nawet czasem dorosłe dzieci. Pewnego dnia zniknęła we wsi Łopusznej młoda i ładna dziewczyna, ale nie było żadnego śladu: gdzie i w jaki … Czytaj dalej O Dziwożonach – Seweryn Goszczyński
Goreją Wici – Pieśń z GW 1944
Goreją wici - Hej Słowiany Witeziów chrobrych rodzie cny Dziedzice ducha świętej rany Masława sny - to nasze sny. Słowiańska czestna wiara nasza Swaroga święty znak Nie nam judejskich znać mesjaszy Nas woła kneź - Bogorzeł Krak! Przebrała się już hańby miara Już się obudził Polski lud Czerwono spłynie Wisła szara Świat ujrzy drugi Wisły … Czytaj dalej Goreją Wici – Pieśń z GW 1944
Widzenie w puszczy – Masław znad Warty
Pojadę do puszczy i pod dębem stanę Wbiję swój wzrok w jego wielką koronę Ukłonię się, lecz nie padnę kolanem Wyciągnę prawą dłoń, a nie ręce złożone Pozdrowię Bogów w pierwszej kolejności A zaraz potem Przodków swoich wspomnę Przypomnę o swojej do Sławii lojalności To jej poświęciłem swe serce niezłomne Nie zapłaczę nad ojczyzną, lecz … Czytaj dalej Widzenie w puszczy – Masław znad Warty
Małgorzata Knapp – Swarożyc słońcem lśni
Rozstaje dróg, stary czarny zimny las Chłód ogarnia mnie, spośród chaszczy woła krew W świętych kamieni kręgu prastary dąb wciąż trwa. Oręż ojców pokrył tam mech, matek płacz zagłuszył wiek Usiądź on opowie ci, o chwale dawnych dni I o Bogach co podnoszą się, coraz dumniej wznosząc skroń. Swarożyc słońcem lśni. Perun woła wojów dziś … Czytaj dalej Małgorzata Knapp – Swarożyc słońcem lśni
Pieśń Bojana – Ryszard Berwiński
Głód, powietrze, ogień, woda I wszelaka zła przygoda Będą temu, kto by starą Ojców swoich wzgardził wiarą! Zwierz drapieżny do obory Między stada czarne mory Wejdą temu, kto by starą Ojców swoich wzgardził wiarą! Chorobą się rozniemoże I boleści twarde łoże Zwiąże tego, kto by starą Ojców swoich wzgardził wiarą! A gdy skona, garści ziemi … Czytaj dalej Pieśń Bojana – Ryszard Berwiński
Chwała Swarożyca – Pieśń Bogów
Chwała chwała Swarożyca Boga słońca, boga życia Chwała chwała Perunwica Boga gromu, boga życia I Welesa kosmatego W oku magii ukrytego Chwała chwała dla Mokoszy Niech nas Mokosz żywych nosi Niech brat bratu bracie woła Dajcie zwierza naszym borom Niech brat bratu bracie rzecze Dajcie rybów naszej rzece Niech brat bratu mówi bracie Dajcie pokój … Czytaj dalej Chwała Swarożyca – Pieśń Bogów
Słowianie i Słowianowierstwo 