Gwiazdy u Słowian

Przekonanie, że losy ludzi są sprzęgnięte z losem gwiazd było obecne zarówno u Słowian, jak i innych ludów starożytnych na wschodzie i zachodzie Słowiańszczyzny. Słowiańscy wieśniacy twierdzili, że każdy człowiek ma przypisaną sobie jedną gwiazdę. Małe gwiazdy przypisywano ludziom nieznacznym, zaś większe - bogatym i możnym. Wiara w związek człowieka z gwiazdą przejawia się np. … Czytaj dalej Gwiazdy u Słowian

Demonologia słowiańska – studium

Bogowie słowiańscy zostali utopieni w Dnieprze i Zbruczu ich popioły zostały wywiane ze zgliszcz Arkony a święte gaje wykarczowane przez krzewicieli nowej wiary. Jednak mglista pamięć o nich przetrwała w świadomości współczesnych czasem pokryta obcym nalotem i częściowo schrystianizowana.  Nasz folklor roi się od różnych istot, które niegdyś otaczały bogów pierwszego rzędu, a po zniszczeniu … Czytaj dalej Demonologia słowiańska – studium

Wojciech Świętobor Mytnik „Przebudzenie”

Śniłem rozdroża losu, bezkresy tęsknoty, Tragiczną, nieuchronną grozę niekochania, Śniłem królestwa bólu, powrósła niemoty, A skryte twarze Boga Wszechświat mi przesłaniał. Śniłem samego siebie skłóconego z życiem I krzyk, co w szare dale płynął bez imienia - I czas, co nogi głaszcząc, przemykał gdzieś skrycie, Gdy mroczne myśli Boga Żywioł mi zacieniał. Mój sen nie … Czytaj dalej Wojciech Świętobor Mytnik „Przebudzenie”

Strala, Srala – Demonologia

STRALA, SRALA Strala, Srala według ludowych wyobrażeń jest demonem wietrznym, który dokucza ludziom i wyprawia im różne psoty. W polu podczas żniw zdarzało się słyszeć, jak jeden parobek mówił do drugiego: "ej ty srala", co mogło oznaczać: "ej ty brzydki, nieczysty duchu, psotniku". Zwrotu tego używano jako żartu, choć niekiedy pełnił funkcję obelżywej obelgi. Strala … Czytaj dalej Strala, Srala – Demonologia

Tęsknota Swarożyca – Kazimiera Iłłakowiczówna

Kazimiera Iłłakowiczówna "Tęsknota Swarożyca" Puszcza go otoczyła, kruk nad nim zakrakał, A teraz cicho... Nie słychać ni lasu ni ptaka! Puszcza obrosła go, przywaliła gęstwą i cieniem. Opleciony chmielem - słup. Oblepione mchem - kamienie. Ofiarny głaz - zasypan wiekowem liściem. Ścieżki - zalane jeżyną. Nie ma dostępu ni wyjścia. Czterema twarzami tęskni spętany Swarożyc: … Czytaj dalej Tęsknota Swarożyca – Kazimiera Iłłakowiczówna

Wojciech Świętobor Mytnik „Ubożę”

Świeca jasno płonąca o północy porze, Kształty nocy czyniąca wielką tajemnicą, A w jej blasku za oknem ciekawe ubożę - Patrzy się i zachwyca rzeźbioną gromnicą. Pierwszy raz zobaczyło ogień w środku nocy. Tak się ciepło zrobiło w duszy jego małej. Cóż za źródło magiczne, święte źródło mocy, Co za błogosławieństwo od niebios wspaniałe! W … Czytaj dalej Wojciech Świętobor Mytnik „Ubożę”

Diduch – Starszy brat choinki

Diduch to wschodniosłowiański odpowiednik choinki - pierwszy snop ze żniw stawiany w rogu izby na czas Święta Godowego. Snop ten wykonywano z przenicy i owsa, czasem tez z niemłóconego żyta. Należało ustawić go kłosem do góry w pomieszczeniu, gdzie odbywała się wieczerza. Symbolika diducha była szeroka. Zapewniał on dobrobyt w przyszłym roku, a także był … Czytaj dalej Diduch – Starszy brat choinki

Bajanka o stworzeniu człowieka

A kiedy Bogowie już nasycili się sobą i swoim istnieniem postanowili, że zrobią coś pięknego i dobrego. I tak powstała woda, wielka tafla krystalicznie czystej wody a nad nią błękit nieba. Bogowie przyglądali się wielkim błękitom i wiedzieli, że chcą czegoś więcej. Zaświecili zatem na niebie słońce, księżyc i gwiazdy a te dały światu jasność. … Czytaj dalej Bajanka o stworzeniu człowieka

Modlitwa do Słońca – Stanisław Wyspiański

Stanisław Wyspiański "Modlitwa do Słońca" ŻEREC: O Słońce, palący Boże, Zapalisz łuny czerwone, Zapalisz łuny ogniowe. WIERNI: O Słońce, Słońce gromowe Przybądź w czerwonych łunach. ŻEREC: O Słońce, Słońce gromowe! Przybędziesz w łunach czerwonych Przybędziesz w złotych piorunach. WIERNI: O Słońce, Słońce gromowe! Przybądź w czerwonych łunach! Świetli nam głowy czerwienią! Świetli nam ciało tęczami! … Czytaj dalej Modlitwa do Słońca – Stanisław Wyspiański

Polska wieczerza wigilijna a tradycja pogańska

POLSKA WIECZERZA WIGILIJNA A TRADYCJA POGAŃSKA „Vigilia” to łacińskie słowo oznaczające czuwanie, oczekiwanie. Obecnie przyjęło się mówić, że Wigilia to dzień poprzedzający Boże Narodzenie, kiedy to chrześcijanie oczekują właśnie narodzin dzieciątka Jezus. Na początku obchodzono ją w różnym czasie - np. w styczniu, a czasem nawet w maju. Było tak, zanim zwierzchnicy Kościoła postanowili ustanowić … Czytaj dalej Polska wieczerza wigilijna a tradycja pogańska

Szczodre Gody

Prasłowiańskie święto przypadające na okres zimowego przesilenia, tj. 21-22 grudnia. Obchodzone przez współczesne wspólnoty rodzimowiercze w Polsce, jedno z czterech głównych świąt solarnych. Szczodre gody to początek nowego roku, zarówno w wymiarze słonecznym, jak i liturgicznym i wegetacyjnym. Święto to wiąże się z przezwyciężeniem ciemności przez światłość. W tym okresie, po najkrótszym dniu w roku, … Czytaj dalej Szczodre Gody

Polska, Polachia, Lechia, Lędzian, Lęchy – czyli wstęp do książki Karola Potkańskiego

Jeśli chodzi o nazwę kraju jak pisał  Aleksander Tyszyński: Polska nie nazwaną została od pola; kraj o którym jego kronikarz lszy mówił, iż był cały lasami okryty: "Polonia regio est nemorosa." Najwcześniejsza stosowana nazwa naszego kraju to Sclavinia(ziemia słowian) albo Wenden(ziemia winidów, czyli rzymskie określenie słowian). Nazwa Polonia nie pochodzi od słowa pole, ponieważ w … Czytaj dalej Polska, Polachia, Lechia, Lędzian, Lęchy – czyli wstęp do książki Karola Potkańskiego

Słowiańska społecznościówka

Nasze własne, słowiańskie miejsce w sieci! Projekt powstał z inicjatywy strony Slavidium/WestSlavs we współpracy ze stroną Słowianie po to, by słowiańska społeczność miała swoje własne, niezależne miejsce w sieci. Istnieje dużo portali informacyjnych, blogów i małych serwisów o Słowiańskim dziedzictwie kulturowym, historii i współczesnym odrodzeniu słowiańszczyzny. Wciąż jednak nie ma słowiańskiego odpowiednika amerykańskiego Facebook.com czy rosyjskiego VK.com. Po co to wszystko? Co takiego … Czytaj dalej Słowiańska społecznościówka

Wojciech Świętobor Mytnik „Zemsta”

W odwiecznej, ciemnej pradolinie zdobionej jesienią, Gdzie słońca żar kamiennych bogów ledwie światłem sięga, Wśród mchów i mgieł i rzek urwistych, co w biegu się pienią I milkną, rażone niemocą - rodzi się Potęga. Tam, gdzie najświętsza świętość mrocznych borów w świat się szerzy, A napowietrzne chały szyją niebios chmurne szaty, Rodzi się On z … Czytaj dalej Wojciech Świętobor Mytnik „Zemsta”