Źródło wiedzy zawarte w historiach ludowych – Wdzieczność niedźwiedzia

Nasi przodkowie zostawili nam niezwykle bogate źródło wiedzy o prawach jakimi się kierowali, o mądrościach płynących z wielowiekowych tradycji wyrosłych wraz ludem słowiańskim. Wiedza ta zawarta jest w przekazywanych nam z pokolenia na pokolenie baśniach i podaniach. Historie te uczą nas jak żyć by być dobrym człowiekiem, prawym Słowianinem.

Baśnie te ukazują nam jak świat mityczny, boski miesza się z naszym światem, ludzkim. Ukazują nam czego powinniśmy przestrzegać i jakich świętości dochowywać. W ten sposób odkrywamy jak poważna i niezwykle cenna wiedza zawarta jest w baśniach, utworach niosących święte dla nas i naszych przodków prawa. Mądrość zawarta w tych historiach uczy nas szacunku dla świętości. Uczy nas, że są miejsca, które człowiek powinien otaczać szczególną czcią i szacunkiem, że w szczególnych chwilach pewne miejsca nie powinny być zakłócane obecnością człowieka. Jest tak gdyż w tym czasie zachodzą tam zdarzenia nie związane z naszym światem, rzeczywistością, lecz ze światem Bogów i duchów. Odkrywamy ukryte prawdy wiary naszych Ojców, prawdy mówiące o podstawowych częściach naszego słowiańskiego kultu, o czci oddawanej Bogom, o składanych dla nich ofiarach i zmawianych do nich modłach.

Podania uczą nas ze z wolą Bogów nie powinno się spierać, a prosić ich można o dobre dla nas losy poprzez modły i ofiary. Również dobre współistnienie z duchami, które są wśród nas, przyniesie nam same korzyści płynące z pomocy jakiej będą nam udzielały. Wszelkiego rodzaju duchy zamieszkują nasze domy, ogrody, pola i lasy musimy być tego świadomi, że są dobre ale i są także szkodzące nam, dzięki czemu możemy żyć w harmonii z tymi dobrymi. Dzięki temu będziemy wiedzieć, których miejsc unikać, by nie opaść ofiara tych złych, szkodzących nam istot.

Kolejnymi prawami, którymi winniśmy wypełniać nasze życie to te związane z nasza rodzina, otoczeniem, i innymi ludźmi. Baśnie uczą nas jak żyć, uczą nas o tym, że należy nieść pomoc potrzebującym. Bezinteresowną pomoc, by przyjmować strudzonych gości do swego domu i otoczyć ich opieką jeżeli tego potrzebują. Uczą nas, ze nawet w największej biedzie czy niebezpieczeństwie zawsze trzeba być razem z bliskimi i wspólnie starać się przetrwać i odmienić swój los.

Dlatego starajmy się cały czas poznawać nasze słowiańskie baśnie i podania. Czytajmy je naszym dzieciom. Uczmy je jak być dobrym człowiekiem, prawym Słowianinem, by wyrosły na dobrych ludzi żyjących w myśl prawd przekazanych nam przez przodków, świętych prawd dla nas Słowian i Lechów. By w ten sposób kolejne pokolenia poznawały nasze dziedzictwo i mogły przekazać je dalej następnym pokoleniom, by wiara i kultura naszych Praojców nigdy nie zginęła i trwała bez końca.

Dlatego zapraszam do przeczytania cykl baśni i opowieści:

Wdzieczność niedźwiedzia

 Na Wilczy, niedaleko topieli jeden chłop układał w stogu wysuszone siano i zauważył pod suśnią niedźwiedzia, który ze swej łapy usiłował wyciągnąć kolec. Szło mu to ciężko. Męczył się, a kolca nijak wyciągnąć nie mógł.

Chłop, co pracował przy sianie, nie namyślał się długo, podszedł do niedźwiedzia i udzielił mu potrzebnej pomocy. Uradowany niedźwiedź zamruczał, wstał i poszedł w głąb boru.

W kilkanaście lat później chłop ten został napadnięty przez wilki. Bronił się jak tylko mógł, ale sytuacja stawała się z minuty na minutę groźniejsza.

I nie wiadomo jak by się to skończyło, gdyby nie nagła pomoc niedźwiedzia, któremu niegdyś okazał życzliwość.

Niedźwiedź stanął bowiem w obronie chłopa i pokonał wilczą zgraje. Odtąd niedźwiedź często zaglądał do zagrody swego przyjaciela, gdzie bywał goszczony miodem i chlebem.