Matka Ziemia
W wielu kulturach:
Al-Lat (mitologia arabska)
Astarte (mitologia fenicka)
Cihuacoatl (mitologia aztecka)
Citlalincue (mitologia aztecka)
Danu (mitologia celtycka)
Demeter (mitologia grecka)
Gaja (mitologia grecka)
Hebat (mitologia hetycka)
Isztar (mitologia sumeryjska)
Izyda (mitologia egipska)
Ki (mitologia sumeryjska)
Kybele (mitologia frygijska)
Maja (mitologia italska i rzymska)
Maja (mitologia indyjska)
Maria[1] (teologia katolicka i prawosławna)
Mokosz (mitologia Słowian)
Ninhursag (mitologia sumeryjska)
Pachamama (mitologia inkaska)
Saule (mitologia bałtyjska)
Sif (mitologia nordycka)
Tiamat (mitologia sumeryjska)
Tellus (mitologia rzymska)
Pan Nawii
Weles – wraz ze swym bratem Perunem jeden z moich najważniejszych.
Pan Nawii (podziemia) – Strażnik i opiekun
Hades (mitologia grecka)
Waruna (mitologia indyjska)
Lucyfer (teologia katolicka i prawosławna)
Weles (mitologia Słowian)
Wołos (mitologia Słowian)
Velinias (mitologia bałtyjska)
Völva (mitologia nordycka)
Chors – Księżyc, Noc
Łado – Łada
Słońce | Wojna | Prawo
Swaróg – Słońce
Dziewanna
Bogini łowów, dzikiej i wolnej przyrody, również władczyni lasów i gajów.
Słowianie i Słowianowierstwo 
Witam,
Takie pytanie mi się nasunęło: Czy symbole te mają potwierdzenie archeologiczne, czy są luźną wizją artysty?
pozdrawiam,
Dominik
Tak, mają potwierdzenie archeologiczne, a najczęściej spotykanymi znakami są właśnie znak Welesa i Chorsa. Acz na ziemiach Polskich trudno ich się doszukać, ze względu na wielowiekową masakrę tych symboli przez KK.
Poproszę więc o źródło, z przyjemnością i z ciekawością się zapoznam 🙂
Cisza jak makiem zasiał
Niesądzę.