Rzekome bóstwo polskie, słowiańska bogini zimy i śmierci.
Przyjęło się różnie traktować Marzannę, czasem uważano ją za osobną boginię, innym zaś razem za jedno z oblicz boskości natury obok Leli / Lady i Dziewanny. Czarnowłosa Marzanna to oblicze pierwotnej Matki Ziemi. Marzanna sprawuje pieczę nad wodami ziemskimi, chłodem, snami a nawet wojną.
Na Pomorzu zapamiętano ją jako Welewitę. Czcili ją szczególnie rolnicy w czasie Dożynek. Wiosenny zwyczaj topienia Marzanny mógł mieć złożoną symbolikę – oznaczać mógł przemianę Marzanny w Dziewannę, bądź też zstąpienie do podziemi na czas cieplejszej pory roku. Woda posiadała wszakże moc odmładzania, odradzania i przywracania dziewictwa.
Zejście Marzanny stwarzało sposobność Jaryle do tego, by ten bóg płodności mógł pomóc wiośnie ogarnąć cały świat. Ze wszystkich wcieleń Matki Ziemi Marzanna była tym najokrutniejszym, jednak koniecznym do harmonijnego istnienia świata.
